Overdenking februari 2020
“…opdat zij allen één zijn, zoals U, Vader, in Mij, en Ik in U, dat ook zij in Ons één zullen zijn, opdat de wereld zal geloven dat U Mij gezonden hebt.” (Johannes 17:21 HSV)
Eensgezindheid en Eenheid
In de afgelopen periode, tijdens de Week van Gebed, konden we regelmatig in het bijgeleverde boekje lezen over een gebed tot eenheid van kerken en gelovigen. Ook tijdens onze gebedsbijeenkomsten werd hier regelmatig over gesproken en voor gebeden.
Soms kunnen begrippen zo ingeslepen zijn en de betekenis van die begrippen zo vanzelfsprekend zijn. Hoewel ik er over gesproken heb en er in een boek over heb geschreven, merk ik dat er nog steeds misverstand is over wat er nu wordt bedoelt met ‘eenheid’. Ik heb zelf geleerd dat veel van onze woorden die uit de Bijbel komen, daar eigenlijk een andere inhoud hebben dan wij er vanuit een werelds perspectief van hebben gemaakt.
Eenheid wordt dan vaak beschreven als iets dat er niet meer is of er nog niet is. Vaak hoor ik mensen zeggen dat ze de eenheid missen. Dat kan natuurlijk, maar de vraag is of we over hetzelfde spreken als waar de Here Jezus hier over spreekt. Vaak wordt de term ‘eenheid’ gebruikt voor onderwerpen als ‘dezelfde ideeën’, ‘dezelfde beleving van het geloof’, ‘meelevendheid’ of ‘het naleven van een gezamenlijke afspraak of belijdenis’.
Het woord dat daarvoor in de Bijbel wordt gebruikt, wordt in het Nederlands vertaald met ‘eensgezindheid’. Eensgezindheid kan iets met eenheid te maken hebben, maar is niet hetzelfde. Kijk maar eens wat er staat in Handelingen 1:14. Na de hemelvaart van de Here Jezus gingen de discipelen terug naar de bovenzaal. Dan staat er dat zij “eensgezind bleven volharden in het bidden en smeken, met de vrouwen en Maria, de moeder van Jezus, en met Zijn broers”.
Daarna staat er in Handelingen 2:1 dat zij, tien dagen later, op de dag van het Pinksterfeest, “eensgezind bijeen waren”.
Al die tien dagen hadden zij dezelfde focus, hetzelfde doel. Wij zouden dat vaak ‘eenheid’ noemen, maar de Bijbel noemt het ‘eensgezindheid’. En het gevolg van die eensgezindheid was dat de Heilige Geest op hen werd uitgestort.
Je ziet dus dat eensgezindheid iets is dat er al was vóórdat de Heilige Geest werd uitgestort. Je zou kunnen zeggen dat onze eensgezindheid een landingsbaan is voor de Heilige Geest. Eensgezindheid is een keuze die we zelf kunnen maken. De uitstorting en vervulling met de Geest is dan het gevolg daarvan.
Het lijkt op wat wij eenheid zouden noemen, maar de vraag is of Jezus dit met eenheid bedoelt?
Laten we nog eens naar een paar woorden van dat prachtige gebed van Jezus luisteren. Jezus bad voor de discipelen en voor ons, opdat wij “allen één zullen zijn, zoals U, Vader, in Mij, en Ik in U, dat ook zij in Ons één zullen zijn…” Zie je dat de eenheid waar Jezus over spreekt een eenheid is die overeenkomt met de eenheid tussen Vader en de Here Jezus? Onze eenheid ligt daarmee niet in wat we samen afspreken, belijden en geloven. Onze eenheid ligt niet in zaken of dingen. Onze eenheid ligt in een Persoon, of beter nog: in Personen! En daarbij ligt onze eenheid dus niet in elkaar, maar in de Vader, de Here Jezus én de Heilige Geest.
Door de Heilige Geest worden wij gebracht in een eenheid met de Here Jezus en de Vader. Wanneer iemand van ons in die eenheid leeft, zal hij of zij in de Drie-enig God ook de ander ontmoeten die in eenheid met Hem leeft. En zo zijn wij één met elkaar in Hem waarin eenieder van ons afzonderlijk één is.
Wij worden in Efeze 4:3 opgeroepen om die “eenheid van de Geest te bewaren door de band van de liefde”. Het bewaren van eenheid is dus iets anders dan het bewerken van eenheid. Wij kunnen namelijk die eenheid alleen ontvangen door onze eenheid met God en in Hem en door de liefde die wij door Gods Geest hebben ontvangen bewaren wij die band van geestelijke eenheid.
Samenvattend kunnen we dus zeggen dat eensgezindheid iets is waar wij voor kunnen kiezen, los van het feit dat we één zijn en ook los van het werk van de Heilige Geest. Eensgezindheid kun je bij elk bedrijf, elke organisatie, elke politieke partij en elke voetbalvereniging vinden. Die eensgezindheid kan echter ook zo maar verbroken worden, wanneer de leden niet meer op één lijn zitten.
Eenheid in Bijbelse zin, ligt echter vast in onze Drie-enig God. Die eenheid kan alleen verbroken worden, wanneer één van ons de Here Jezus loslaat. Ondanks het feit dat we soms onze eensgezindheid missen, zijn we nog wel één in Christus. Dat blijft bestaan. Het maakt dus ook niet uit naar welke gemeente of kerkelijke gemeenschap of denominatie je gaat. Eenheid met Christus is de basis van eenheid met elkaar …in Jezus, in de Vader en door de Geest.
Als we dus bidden en/of zingen of God ons één wil maken, dan is dat eigenlijk een gebed dat al realiteit is in Vader, Zoon en Geest. Het gebed en de liederen moeten eigenlijk zijn of Gods Geest ons zo wil aanraken, dat we bereid zijn in liefde de band van eenheid te bewaren en, samen, in nederigheid naar God én naar elkaar, elkaar te willen dienen en samen eensgezind te zoeken naar Gods plan voor onze gemeente, onze stad of dorp, ons land etc.
Eensgezind ons uitstrekken in gebed en in aanbidding om onze eenheid in de Geest te vieren. En ik geloof dat wanneer wij zo samen eensgezind Hem aanbidden en ons richten op Hem, Gods Geest opnieuw met kracht kan worden uitgestort over ons, omdat al eerder bleek dat de eensgezindheid van volgelingen van Jezus de landingsbaan is voor de Heilige Geest, die ons één maakt in Hem.
Johan Selier
